1. Ποιά είναι η διαφορά της θλίψης από την κατάθλιψη;

Κατά καιρούς στη ζωή μας, όλοι βιώνουμε καταστάσεις που μας προκαλούν θλίψη, οι οποίες συνδέονται συχνά με την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, την απώλεια εργασίας, ένα διαζύγιο, ακόμα και με κάποια άγχη της καθημερινής ζωής. Επίσης, κάποια απογοητευτικά γεγονότα μπορεί να μας προκαλέσουν συναισθήματα θλίψης. Βέβαια, είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως τέτοιες καταστάσεις, όσο και αν πληγώνουν το κάθε άτομο, υποχωρούν σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου, ειδικά αν η αιτίες που τις προκάλεσαν έχουν εξαφανιστεί. Στην περίπτωση όμως που δεν υποχωρήσουν, αυτό μπορεί να αποτελεί σημάδι κατάθλιψης. Η κατάθλιψη αποτελεί μια διαταραχή κατά την οποία το άτομο διακατέχεται από αισθήματα αμφιβολίας, κούρασης, θλίψης, έλλειψης κινήτρων και ενδιαφέροντος. Σε κάποιες πιο σοβαρές περιπτώσεις, το άτομο μπορεί να σκέφτεται και το ενδεχόμενο αυτοκτονίας. Σε κάθε περίπτωση, αν τα συμπτώματα ανεπάρκειας διαρκέσουν πάνω από 2 εβδομάδες, θα πρέπει να συμβουλευτείτε κάποιον ειδικό.

Επιμέλεια Ιφιγένεια Κολιού, φοιτήτρια Ψυχολογίας

Το τραύμα αλλάζει τους ανθρώπους. Οδηγεί τα παιδιά, που υπό φυσιολογικές συνθήκες συνδέονται με τους γονείς τους, προσκολλώνται σε αυτούς και τους επιτρέπουν να δείξουν τη φροντίδα τους, να τους «πολεμούν», σαν να εξαρτάται η ζωή τους από αυτό.

Το τραύμα δεν γίνεται αντιληπτό από τον κοινωνικό κύκλο. Μόνο ο γονέας μπορεί να δει τον τρόμο που βιώνει το παιδί. Μόνο ο γονέας μπορεί και αυτό γίνεται αντιληπτό μέσα από το ψέμα, τη χειραγώγηση, τη σκληρότητα, τη ζημιά στον εαυτό και στους άλλους, την απόσπαση προσοχής, τον θυμό και την άρνηση να κάνουν τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Όταν συναναστρέφονται με άλλους δεν υιοθετούν την αντίδραση πάλης ή φυγής. Αντιθέτως, οδηγούνται σε αυτή τη συμπεριφορά όταν έρχονται σε επαφή με ανθρώπους που νιώθουν πολύ κοντά τους, δηλαδή τους γονείς, διότι νιώθουν ότι ασφυκτιούν και απειλούνται από την αγάπη που δέχονται. Και αυτό γιατί τα παιδιά με διαταραχή αντιδραστικής προσκόλλησης, είτε έχουν αναπτύξει πολύ ισχυρό δεσμό με τους γονείς τους, είτε έχουν αποτύχει στην ανάπτυξη δεσμού. Τα παιδιά αυτά αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στη ζεστασιά του φροντιστή τους ή να αναζητήσουν αυτό το συναίσθημα.

Γράφουν η Ιφιγένεια Κόλιου και η Μίνα Κωστοπούλου Body Dysmorhpia: η επίμονη ενασχόληση ενός ατόμου με την εμφάνισή του, σε επίπεδο που ξεπερνά το απλό ενδιαφέρον, το γούστο -έστω τις επιρροές από τα πρότυπα- αλλά φτάνει στο επίπεδο της εμμονής. Στη διεθνή βιβλιογραφία το φαινόμενο της σωματοδυσμορφικής διαταραχής ως ψυχική πάθηση κερδίζει έδαφος και ολοένα περισσότεροι ειδικοί ψυχικής υγείας ασχολούνται με την κατάσταση αυτή -μια κατάσταση που επηρεάζει τόσο τη διατροφή, όσο το σώμα, το πορτοφόλι, και κυρίως την ψυχική διάθεση του ατόμου. Η σωματική εμφάνιση του κάθε ανθρώπου αποτελεί αντικείμενο ενασχόλησης

Γράφει η Ιφιγένεια Κολιού, απόφοιτη Ψυχολογίας ΕΚΠΑ Η κατάθλιψη δεν πρόκειται για ένα απλό συναίσθημα θλίψης που βιώνει ένα άτομο, και όπως έτσι απλά έρχεται, έτσι και φεύγει. Είναι μία σειρά από συμπτώματα, που εμφανίζονται στο προσκήνιο, μετά από κάποιο τραυματικό γεγονός, μετά από απώλεια σημαντικού μας προσώπου, από οτιδήποτε μας οδηγεί στο να βιώνουμε καταθλιπτικά συναισθήματα και μας επηρεάζει σε κάθε στιγμή της ζωής μας και σε κάθε τομέα. Επιδρά στη λειτουργικότητα μας, στις επαφές μας με τους γνωστούς μας, οδηγεί τον πάσχοντα σε απομόνωση του από τον κοινωνικό κύκλο

Αγγελική Καραντώνη, Λογοθεραπεύτρια M. Sc.  "Δεν μου αρέσουν τα Χριστούγεννα", είπε η Ε. με σκυμμένο κεφάλι. "Γιατί;" τη ρώτησα. "'Είναι όλα τόσο… αγχωτικά," απάντησε. Την κοίταξα με απορία αλλά και με θαυμασμό καθώς ήμουν περήφανη για εκείνη, που μπόρεσε να εκφράσει τα συναισθήματά της με λέξεις. Η Ε. είναι ένα κορίτσι που φοιτά στην στ' Δημοτικού. Την υποδεχομαι εβδομαδιαία στο γραφείο μου, με σκοπό να τη βοηθήσω μέσα από τη Λογοθεραπεία στις κοινωνικές και επικοινωνιακές της δεξιότητες. Η Ε. έχει διάγνωση Αυτισμού. Στα χρόνια της συνεργασίας μας έχουμε δημιουργήσει μία θεραπευτική σχέση εμπιστοσύνης μέσα από

Γράφει η Ελένη Φουντωτού, απόφοιτη Ψυχολογίας ΕΚΠΑ Μήπως αναζητάς και εσύ ιατρικές συμβουλές ή διαγνώσεις στο διαδίκτυο; Μήπως μετά από κάθε “κλικ” σου, η ανησυχία σου για μια πιθανή επερχόμενη ασθένεια αυξάνεται; Μήπως πάσχεις και εσύ από Cyberchondria; Με τον όρο Cyberchondria αναφερόμαστε στο άγχος ενός ατόμου για την υγεία του που δημιουργείται ή επιδεινώνεται με τη χρήση του διαδικτύου για αναζήτηση ιατρικών πληροφοριών. Μια βρετανική εφημερίδα επινόησε τον όρο στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ως παιχνίδι με τη λέξη υποχονδρία. Όπως η υποχονδρία, έτσι και η κυβερνοχονδρία (cyberchondria) περιλαμβάνει υπερβολικό άγχος για την

Γράφει η Πηνελόπη Παπανδρέου, απόφοιτη Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ. Όταν βιώνουμε μια τραυματική εμπειρία, είναι φυσιολογικό να αναμένουμε και ορισμένες συνέπειες στην σωματική και ψυχική μας υγεία. Έρευνες δείχνουν πως οι άνθρωποι που βίωσαν πολλαπλές τραυματικές εμπειρίες αναφέρουν υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης ψυχοσωματικών συμπτωμάτων και σωματικών παθήσεων όπως είναι ο χρόνιος πόνος, οι γαστρεντερικές διαταραχές, τα αναπνευστικά και γυναικολογικά προβλήματα και η παχυσαρκία. Επιπλέον, καθώς ο οργανισμός μας προσπαθεί να καταπολεμήσει το άγχος και το στρες που προκαλείται από την τραυματική εμπειρία, βρίσκεται συνεχώς σε “κατάσταση συναγερμού” με αποτέλεσμα να εκκρίνεται μεγαλύτερη ποσότητα κορτιζόλης στο αίμα (ορμόνη του στρες), να αυξάνεται η

Ένα τραυματικό γεγονός μπορεί να λάβει διάφορες μορφές, όπως ο αποχωρισμός ή η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, η εγκατάλειψη, η απόρριψη, η ψυχολογική ή σεξουαλική βία, ακόμη και η επαναλαμβανόμενη έκθεση σε τραυματικά γεγονότα, για παράδειγμα μέσω των ΜΜΕ. Είναι απόλυτα θεμιτό να υπάρχουν αντιδράσεις απέναντι στο τραύμα και ενδεχομένως να είναι σωματικές, συναισθηματικές, ψυχικές ή να επηρεάζουν την συμπεριφορά. Μια από τις πιο διαδεδομένες αντιδράσεις απέναντι στο τραύμα είναι η άρνηση. Ένα τραυματικό γεγονός προκαλεί πολύ έντονα συναισθήματα και στην αρχή, τα άτομα απομακρύνονται συναισθηματικά από την κατάσταση, εξυπηρετώντας το

Το Πολυφασικό Ερωτηματολόγιο Προσωπικότητας της Μινεσότα (Minnesota Multiphasic Personality Inventory-MMPI) είναι ένα από τα πιο διαδεδομένα και αξιόπιστα ψυχομετρικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της προσωπικότητας και των ψυχοπαθολογικών χαρακτηριστικών ενός ατόμου. Αναπτύχθηκε από τους Starke R. Hathaway και J. C. McKinley το 1940 και έχει αναθεωρηθεί αρκετές φορές, με την πιο πρόσφατη έκδοση να είναι το MMPI-2-RF (Restructured Form). Το τεστ αποτελείται από μια σειρά δηλώσεων στις οποίες οι εξεταζόμενοι καλούνται να απαντήσουν με "σωστό" ή "λάθος". Στόχος του είναι η μέτρηση διαφόρων κλινικών κλιμάκων που αντικατοπτρίζουν διαφορετικές ψυχικές

Γράφει η Τζένη Φλώρου Καταρχάς, ο φόβος ως συναίσθημα έχει μεγάλη αξία, αφού έχει βοηθήσει στην διαχείριση απειλών και στην ανάπτυξη αισθημάτων επιβίωσης και ως εκ τούτου έχει συμβάλει στην εξέλιξη των ειδών. Ο φόβος ορίζεται ως μια δυσάρεστη αίσθηση που σχετίζεται με την επέλευση ενός άμεσου και ανεπιθύμητου κινδύνου. Είναι αλληλένδετος με το συναίσθημα ότι αυτό που φοβόμαστε ενδέχεται ή είναι σίγουρο ότι θα μας προκαλέσει κακό. Ενεργοποιεί την αντίδραση της πάλης ή της φυγής, την επονομαζόμενη “fight or flight response”, μια αντίδραση του οργανισμού που ωθεί το άτομο να

Γράφει η Μελίνα Χελιώτη Οι ψυχικές επιπτώσεις της βίας είναι ιδιαίτερα σοβαρές και συχνά παραμένουν κρυφές. Η βία αποτελεί μια έκφραση της ανθρώπινης σκοτεινής πλευράς, μια εμπειρία που αναστατώνει και καταστρέφει την ανθρώπινη ύπαρξη. Είναι ένα φαινόμενο που αντιμετωπίζουν πολλοί, καθώς μπορεί να εμφανιστεί σε διάφορες μορφές, όπως σωματική, ψυχολογική, σεξουαλική, οικογενειακή, και κοινωνική βία. Ανεξαρτήτως του είδους της, η βία αφήνει βαθιές πληγές στα θύματά της, οι οποίες χρειάζονται προσωπική προσπάθεια και ειδική υποστήριξη για την αντιμετώπισης τους. Μπορεί, επίσης, να επιδράσει στην ψυχική υγεία του θύματος και το

 Γράφει η Δανάη Καταλιακού Ο ύπνος αποτελεί προϋπόθεση ζωτικής σημασίας για την ποιότητα ζωής και την ευεξία. Ωστόσο, οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής, οι πολλαπλές υποχρεώσεις και η προσπάθεια ένταξης της διασκέδασης ή της ψυχαγωγίας στην καθημερινότητα οδηγούν, πολλές φορές, στην παραμέληση της ξεκούρασης, την υποβάθμιση της αξίας της και τελικά τη διαταραχή του ύπνου. Η συχνότερη διαταραχή είναι η αϋπνία η οποία πολλές φορές είναι χρόνια και έχει σημαντική επίπτωση στην ποιότητα ζωής. Ως αϋπνία ορίζεται η κατάσταση μη ικανοποιητικής ποσότητας ή/και ποιότητας ύπνου ή/και διαταραχή επέλευσης του ύπνου ή/και πρώιμης αφύπνισης

Γράφει ο Γκίγκας Εμμανουήλ, Φοιτητής Ψυχολογίας SCG Ο εθισμός στο διαδίκτυο, αποτελεί πρόκληση για την σύγχρονη κοινωνία, με επιπτώσεις που αντανακλώνται στην υγεία και την ευημερία του ατόμου και των ανθρώπων γύρω του. Σε αυτό το πλαίσιο, η σχέση μεταξύ του εθισμού στο διαδίκτυο και των διαταραχών του ύπνου, αποτελεί ένα επιστημονικά σημαντικό πεδίο έρευνας, το οποίο αξίζει να εξερευνηθεί με προσοχή και διεξοδικότητα. Το παρόν άρθρο, πραγματεύεται την σχέση του διαδικτυακού εθισμού με τον ύπνο, τα αίτια, τις συνέπειες και τους τρόπους διαχείρισης ή εξάλειψης του φαινομένου, μέσα από το

Γράφει ο Γκίγκας Εμμανουήλ, Φοιτητής Ψυχολογίας SCG. Η σύγχρονη κοινωνία, διακρίνεται για την έντονη χρήση της τεχνολογίας σε κάθε πτυχή της ζωής. Από τις κοινωνικές σχέσεις και την εκπαίδευση έως την εργασία και την ψυχαγωγία, η τεχνολογία παίζει καθοριστικό ρόλο. Στο πλαίσιο αυτό, άτομα με διαταραχή αυτιστικού φάσματος, συχνά αντιμετωπίζουν προκλήσεις στην κοινωνική επικοινωνία και την ενσωμάτωση στο περιβάλλον τους. Η τεχνολογία, ωστόσο, προσφέρει λύσεις και εργαλεία που μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων, διευκολύνοντας την επικοινωνία, την εκπαίδευση και την καθημερινή ζωή τους. Το παρόν άρθρο, εστιάζει στον

Γράφει ο Γκίγκας Εμμανουήλ, Φοιτητής Ψυχολογίας SCG. Η εποχή μας, είναι διαποτισμένη, από την ψηφιακή τεχνολογία και το διαδίκτυο έχει κατακλύσει την καθημερινότητα μας. Αν και η σύγχρονη τεχνολογία, έχει προσφέρει αμέτρητα οφέλη στην ανθρωπότητα, έχει, επίσης, δημιουργήσει αυξημένα επίπεδα αγχωδών διαταραχών. Οι ατέλειωτες ροές πληροφοριών, η συνεχής σύνδεση και η πίεση, για απόδοση, δημιουργούν ένα περιβάλλον, που μπορεί να επιδεινώσει το άγχος και τις ανησυχίες του ατόμου. Το παρόν άρθρο, αναφέρεται στις αγχώδεις διαταραχές, ως εκδήλωση προερχόμενη από την επαφή με τον χώρο του διαδικτύου, αλλά και σε στρατηγικές ψυχικής

Σταυριανή Μανωλά Επιμέλεια: Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία Ακαταλόγιστο: Πότε και Γιατί Δεν Είναι Κάποιος Ποινικά Υπεύθυνος;    Ο όρος «ακαταλόγιστο» συχνά προκαλεί σύγχυση ή και αντιδράσεις στην κοινή γνώμη, ιδιαίτερα όταν προβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης σε υποθέσεις με βίαια ή τραγικά εγκλήματα. Όμως, τί σημαίνει πραγματικά να είναι κάποιος "ακαταλόγιστος"; Ποιά είναι τα ψυχιατρικά και νομικά του θεμέλια και γιατί η κοινωνία πρέπει να κατανοήσει όχι να παρεξηγήσει αυτόν τον θεσμό;   Τι σημαίνει «ακαταλόγιστο»;    Σύμφωνα με το ποινικό δίκαιο, ένα άτομο θεωρείται ακαταλόγιστο όταν, εξαιτίας σοβαρής ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής, δεν είχε τη δυνατότητα να

Σταυριανή Μανωλά Επιμέλεια: Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία Εγκληματικότητα Ανηλίκων και Ψυχική Υγεία: Πρόληψη και Παρέμβαση    Η παραβατική συμπεριφορά στους εφήβους δεν είναι ένα απλό κοινωνικό φαινόμενο, είναι ένα σύνθετο ζήτημα που συχνά αντικατοπτρίζει βαθύτερα προβλήματα ψυχικής υγείας, οικογενειακής δυσλειτουργίας και κοινωνικού αποκλεισμού (Basto-Pereira & Costa Maia, 2019· Young, Greer & Church, 2018). Αντί να εστιάζουμε μόνο στην τιμωρία, η πρόληψη και η έγκαιρη παρέμβαση είναι το κλειδί για μια κοινωνία που δεν απωθεί τους ευάλωτους νέους, αλλά τους δίνει εναλλακτικές. Τι εννοούμε με τον όρο "εγκληματικότητα ανηλίκων";    Αναφερόμαστε σε παραβάσεις του νόμου που διαπράττονται από

Σταυριανή Μανωλά Αντιμετώπιση της Ψυχικής Υγείας στους Φυλακισμένους: Το Κενό στη Σωφρονιστική Πολιτική    Η ψυχική υγεία στις φυλακές είναι ένα από τα πιο παραμελημένα και υποτιμημένα ζητήματα της σωφρονιστικής πολιτικής σε πολλές χώρες, παρά το γεγονός ότι η ανάγκη για σωστή ψυχιατρική υποστήριξη είναι επιτακτική. Οι φυλακισμένοι, που συχνά προέρχονται από κοινωνικά περιθωριοποιημένα στρώματα, αντιμετωπίζουν σοβαρές ψυχικές διαταραχές που παραμένουν αδιάγνωστες ή υποθεραπευμένες, με αποτέλεσμα να επιδεινώνουν τη ζωή τους εντός του σωφρονιστικού συστήματος και να εμποδίζουν τη διαδικασία αποκατάστασης και κοινωνικής επανένταξης. Η ψυχική υγεία στους φυλακισμένους δεν αφορά μόνο

Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία Οι Ψυχολογικές Επιπτώσεις της Πρώϊμης Εγκατάλειψης Βρεφών, το Τραύμα Εγκατάλειψης και ο Ρόλος των Επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας   Αν σκεφτεί κανείς την έννοια του πολιτισμού και τις βάσεις της κοινωνίας είναι λογικό μία από τις βασικές παραμέτρους να είναι η ύπαρξη των βρεφών και ο σκοπός στήριξης και ανάπτυξης τους με όσο τον δυνατόν καλύτερο και ασφαλέστερο τρόπο. Αυτή η αποστολή δεν αφορά φυσικά μόνο τους βασικούς φροντιστές των παιδιών, που είναι συνηθέστερα η στενή του οικογένεια, αλλά και το σχολείο, η πολιτεία και το ίδιο το σύστημα μέσα στο

Σταυριανή Μανωλά Επιμέλεια: Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία Η Δικαστική Ψυχιατρική στην Πράξη: Τι Κάνει ο Ψυχίατρος στο Δικαστήριο;    Η εικόνα του ψυχιάτρου που καταθέτει σε δικαστήριο μπορεί να μοιάζει με σκηνή από ταινία, όμως στην πραγματικότητα είναι ένας κρίσιμος θεσμός που γεφυρώνει την επιστήμη της ψυχικής υγείας με το νομικό σύστημα. Ποιος είναι, όμως, ο ρόλος του ψυχιάτρου στις δικαστικές αίθουσες; Πώς επηρεάζει τις αποφάσεις για ανθρώπινες ζωές; Και ποια είναι τα όρια της ευθύνης του;   Τι είναι η δικαστική ψυχιατρική;    Η δικαστική ψυχιατρική (ή αλλιώς ιατροδικαστική ψυχιατρική) είναι ο κλάδος της ψυχιατρικής που εφαρμόζει

Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία Η Κλινική Διάσταση της Μητροκτονίας και η Τυπολογία των Μητροκτόνων    Η σημαντικότερη στιγμή στην ζωή ενός έμβιου όντος είναι η γέννηση του και αυτό καθιστά, στην περίπτωση των θηλαστικών έμβιων όντων, σημαντικότερο πρόσωπο εκείνο της μητέρας. Τί γίνεται όμως όταν η σχέση μητέρας και παιδιού δεν είναι αυτή που διαβάζουμε σε κάθε βιβλίο ή ταινία που θέλει να υμνήσει το συναίσθημα, την επαφή και την εξέλιξη των ανθρώπων αλλά αντί αυτού καταλήγει σε μία σκηνή εγκλήματος; Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν γίνεται αναφορά της μητέρας ως θύτη αλλά ως θύμα

Σταυριανή Μανωλά Επιμέλεια: Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία Η Σχέση της Ψυχικής Υγείας με την Εγκληματικότητα και η Ανάγκη για Ψυχιατρική Υποστήριξη στην Αντιμετώπιση Εγκλημάτων    Η σύνδεση μεταξύ ψυχικής υγείας και εγκληματικότητας είναι ένα ζήτημα που έχει απασχολήσει επαγγελματίες ψυχικής υγείας, νομικούς και κοινωνιολόγους για πολλά χρόνια. Η ψυχική υγεία μπορεί να επηρεάσει τη συμπεριφορά των ατόμων με διάφορους τρόπους και σε ορισμένες περιπτώσεις, άτομα με ψυχικές διαταραχές ενδέχεται να εμπλακούν σε εγκληματικές πράξεις. Ωστόσο, η σχέση αυτή δεν είναι απλή και γενικεύσιμη. Οι ψυχικές διαταραχές από μόνες τους δεν οδηγούν αυτόματα σε παραβατική συμπεριφορά,

Η Δική μου Εμπειρία με το Ψυχικό Τραύμα και πώς η Θεραπεία με Βοήθησε Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία   Κοιτάζοντας πίσω και προσπαθώντας να θυμηθώ τα δεδομένα της γενιάς του 1990 γίνονται φανερές οι αλλαγές του παρελθόντος με τον παρόν. Πέρα από τις βελτιώσεις στην τεχνολογία που είναι η πρώτη ξεκάθαρη αλλαγή, η αλλαγή στις στάσεις των ανθρώπων είναι επίσης θεαματική, τουλάχιστον στα μεγάλα αστικά κέντρα. Μεγαλώνοντας, θυμάμαι συμπεριφορές βαθιά κακοποιητικές να θεωρούνται φυσιολογικές, όπως και σκέψεις και μοτίβα σκέψεων βαθιά δυσλειτουργικά να θεωρούνται κανονικότητα. Πιστεύεται ότι οι προηγούμενες γενεές με το σκεπτικό και τις

Ιεροδιακόνου -Τσιμπίδη Φλωρεντία     Πολλές φορές μας συμβαίνει να νιώθουμε ότι κάποιες αναμνήσεις μας σαν να μην κουμπώνουν, σαν να λείπουν κομμάτια ή σαν να ξεχνάμε κάτι σημαντικό. Αυτή η αίσθηση αναφέρεται συχνά σε ανθρώπους που έχουν υποστεί κάτι τραυματικό και έχουν υποσυνείδητα υϊοθετήσει κάποιες άμυνες, ώστε να θαφτεί η ανάμνηση του τραύματος για να μπορέσουν να συνεχίσουν.  Στην περίπτωση της χρόνιας έκθεσης, οι συνέπειες του τραύματος αποτυπώνονται  στην μνήμη, που συχνά θύματα αναφέρουν ότι δεν θυμούνται μεγάλες χρονικές περιόδους της ζωής τους (Chu et al., 2020· Deutsch, Drozd &

Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία    Η εμπιστοσύνη αποτελεί ένα από τα βασικότερα θεμέλια στις ανθρώπινες σχέσεις. Ωστόσο η ικανότητα ενός ατόμου να εμπιστευτεί άλλους ανθρώπους δεν θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο, γιατί η εμπιστοσύνη και ο τρόπος που αναπτύσσεται και δομείται συνδέεται με πολλαπλούς παράγοντες. Ένας από αυτους τους παράγοντες έχει να κάνει με το πως βλέπει το άτομο τους άλλους ανθρώπους, τον κόσμο ακόμα και την ίδια την επαφή ως προς την ουσία της. Η ουσία της επαφής με την σειρά της συνδέεται με την διάθεση του ατόμου να ρίξει τις άμυνες

Κωνσταντίνα Αλχάσα Επιμέλεια: Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία Παρενόχληση στον Εργασιακό Χώρο: Ευαισθητοποίηση και Πρόληψη για Ένα Υγιές Περιβάλλον   Η παρενόχληση στο εργασιακό περιβάλλον είναι ένα κρίσιμο ζήτημα που επηρεάζει την ψυχική, συναισθηματική και σωματική υγεία των εργαζομένων. Ενδέχεται να έχει σοβαρές συνέπειες για το θύμα αλλά και για την επιχείρηση συνολικά. Ωστόσο είναι πολλές οι φορές που κακοποιητικές πρακτικές μεταφράζονται σαν εταιρική κουλτούρα και παραβιαστικές συμπεριφορές θέτονται σε ένα πλαίσιο μύησης ή ίσως και μάθησης αποδοτικών στρατηγικών σε απαιτητικές συνθήκες (Δρούτσα, 2023). Τι είναι η Παρενόχληση στον Εργασιακό Χώρο;    Η παρενόχληση στον εργασιακό χώρο αναφέρεται

Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία    Ο χώρος εργασίας αποτελεί σε πρώτο επίπεδο έναν χώρο παραγωγικότητας. Σε δεύτερο επίπεδο αποτελεί ένα πλαίσιο κοινωνικοποίησης και μία αρένα συναισθημάτων που ανάλογα με την διοίκηση και τις σχέσεις μεταξύ των ατόμων και των ομάδων μέσα στο προσωπικό, τα συναισθήματα θα είναι είτε θετικά, είτε αρνητικά, είτε τυπικά. Όπως και σε κάθε άλλο πλαίσιο και στον χώρο της δουλειάς αναπτύσσονται δυναμικές και ρόλοι. Για αρχή, είναι πολύ σημαντικό για να καταλάβουμε τις δυναμικές και τους ρόλους, να καταλάβουμε το πως βλέπει ο καθένας ατομικά την δουλειά του και

Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία    Τις τελευταίες δεκαετίες όλο και περισσότερο συζητείται πόσο χρήσιμη είναι η ψυχοθεραπεία στην ζωή των ανθρώπων που επωφελούνται από αυτήν, ωστόσο καθετί που εκτίθεται στην ανθρώπινη ζωή και εμπειρία λαμβάνει θετικά και αρνητικά σχόλια. Ωστόσο η ψυχοθεραπεία δεν αποτελεί μία διαδικασία που εξετάζεται υποκειμενικά αν είναι ωφέλιμη ή όχι μιας και η βιβλιογραφία και η πρακτική έχει αντικειμενικά άμεσα θετικά αποτελέσματα. Στην Ελλάδα αναφέρονται συχνά μερικές θέσεις για την ψυχοθεραπεία που αποτελούν μύθους, ενώ η αλήθεια φαίνεται να είναι πολύ διαφορετική.   Μύθος 1: Ψυχοθεραπεία κάνουν όσοι έχουν σοβαρά ψυχολογικά

Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία   Η οικογένεια είναι το πρώτο μας "σύμπαν". Εκεί μαθαίνουμε πώς να αγαπάμε, πώς να σχετιζόμαστε, πώς να υπάρχουμε σε σχέση με τον άλλον. Όμως όσο σημαντικός κι αν είναι αυτός ο δεσμός, πολλές φορές γίνεται και ο πρώτος χώρος όπου μαθαίνουμε να αγνοούμε τα δικά μας όρια για χάρη της «ειρήνης», της «αγάπης» ή της «υποχρέωσης». Μεγαλώνουμε μαθαίνοντας πώς να σχετιζόμαστε με τους άλλους και με τον εαυτό μας, αλλά τι γίνεται όταν σε αυτή τη διαδικασία παραλείπεται ένα θεμελιώδες στοιχείο: τα συναισθηματικά όρια;    Στην ελληνική κοινωνία,

Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία    Το να αποφεύγει κάποιος την ψυχοθεραπεία είναι πολύ πιο συχνό απ’ όσο πιστεύουμε. Ακόμα κι όταν οι δυσκολίες είναι φανερές και η ανάγκη για στήριξη επείγουσα, πολλοί άνθρωποι διστάζουν, καθυστερούν ή απορρίπτουν την ιδέα του να απευθυνθούν σε έναν ειδικό. Αυτή η αντίσταση μπορεί να μην είναι τυχαία, καθώς πολλές φορές έχει τις ρίζες της σε αυτά που έχουμε διδαχθεί (έμμεσα ή άμεσα) από την οικογένεια και το ευρύτερο περιβάλλον μας. Αν μεγαλώσαμε σε ένα σπίτι όπου το "δεν μιλάμε για τα προβλήματα" ήταν κανόνας ή όπου η

Ιεροδιακόνου-Τσιμπίδη Φλωρεντία    Τις δύο υποθέσεις των δολοφονημένων παιδιών όλοι μας, έστω σε κάποιον βαθμό, έχουμε παρακολουθήσει. Όλο και σε κάποιο site ή σε κάποιες ειδήσεις έχουμε μάθει κάποια νέα εξέλιξη. Είτε στο κινητό, είτε στην οθόνη της τηλεόρασης μας έχουν υπάρξει αυτά τα πρόσωπα. Τι θα σήμαινε αν αυτές οι οθόνες ήταν ένα εργαλείο στις δολοφονίες; Δεν εννοώ φυσικά ότι μπορεί κάποια από τις δύο να σκότωσε για να γίνει γνωστή (αυτό δεν ταιριάζει ούτε στην τυπολογία της Μουρτζούκου) αλλά τι και αν ο θάνατος των παιδιών αποτέλεσε άμεσο προϊόν