Το παζλ της ζωής
Γράφει η Θάλεια Ταγάρα
Θυμάσαι όταν ήσουν μικρός/ή που οι γονείς σου, σου αγόραζαν διάφορα παζλ και σου τα έδιναν να τα φτιάξεις; μικρά και μεγάλα, εύκολα και δύσκολα παζλ που αποτύπωναν εικόνες που σου άρεσαν και εσύ διασκέδαζες με το να τα φτιάχνεις κομμάτι-κομμάτι για να δεις το τελικό αποτέλεσμα και την ολοκληρωμένη εικόνα που αποτυπώνουν. Κανείς όμως ποτέ δεν σου είπε πως θα έπρεπε να φτιάξεις ένα παζλ, που τα κομμάτια θα είναι δικά σου και θα τα καθορίζεις εξολοκλήρου εσύ. Το παζλ αυτό, ονομάζεται το παζλ της ζωής και δυστυχώς ή ευτυχώς κανείς δεν μπορεί να σε προετοιμάσει γι’ αυτό. Θα μπορούσε το παζλ της ζωής να παρομοιαστεί με ένα άλμπουμ των αγαπημένων σου φωτογραφιών από τις πιο σημαντικές σου στιγμές . Δεν μπορείς όμως πάντα να αποτυπώσεις σε μια φωτογραφία αυτό που νιώθεις ή δεν μπορείς πάντα να τραβάς φωτογραφίες όλες τις στιγμές που θεωρείς σημαντικές. Αυτό συμβαίνει γιατί για κάποιες στιγμές αντιλαμβανόμαστε πως είναι σημαντικές αφού έχει περάσει καιρός. Τις στιγμές αυτές τις κρατάμε στο νοητικό/φανταστικό προσωπικό μας άλμπουμ και έτσι αρχίζουμε και φτιάχνουμε το παζλ της ζωής μας .Το παζλ της ζωής, σου δίνει την ευκαιρία να επιλέξεις τα κομμάτια με δικά σου κριτήρια. Κάθε κομμάτι μπορεί να είναι μια ανάμνηση, ένα συναίσθημα ή μια ανθρώπινη σχέση. Έχεις την ευκαιρία να επιλέξεις εσύ τα κομμάτια με τα οποία θα χτίσεις το δικό σου παζλ κι αυτή είναι κιόλας μια από τις καλύτερες ευκαιρίες που σου δίνονται. Σε αντίθεση με το παζλ που φτιάχναμε όταν ήμασταν παιδιά, εκείνο της ζωής σου, δεν μπορεί να δοθεί σε κάποιον άλλον να το δημιουργήσει, πρέπει να το φτιάξεις εσύ. Καθώς γνωρίζεις τους ανθρώπους που περικλείουν τη ζωή σου γεμίζεις το παζλ σου, και βλέπεις ότι όσο περνάει ο καιρός αν εν τέλει με κάποιους δεν βγει εκεί που θέλεις, κρατάς τη διαδρομή και επιλέγεις αν θα αντικαταστήσεις το κομμάτι στο παζλ με κάποιο άλλο. Υπάρχει και η επιλογή να αφήσεις τη θέση αυτή κενή και να μη την αντικαταστήσεις. Μην αφήσεις τα κενά αυτά να σου φέρουν δυσκολίες αλλά αντίθετα, προσπάθησε να τα κάνεις κτήμα σου και να τα αγαπάς, γιατί σου μαθαίνουν πράγματα και σε οδηγούν σε διαδρομές που ξέρουν μόνο αυτά. Οι διαδρομές αυτές και τα κομμάτια που επιλέγεις να τις ‘’στολίσεις’’ καθορίζουν τον εαυτό σου. Στους ανθρώπους που θα συναντήσεις θα δώσεις μία μορφή εξουσίας με βάση την οποία θα αποφασίσουν οι ίδιοι αν θα σε κάνουν ευτυχισμένο ή αν θα σε πληγώσουν. Θα σχηματίσεις γι’ αυτούς ένα δικό τους κομμάτι στο δικό σου παζλ που το καθένα θα αγκαλιάζει μια ιστορία. Μια ιστορία με μία κοινή διαδρομή της οποίας τον προορισμό δεν τον ξέρεις ποτέ. Από τις διαδρομές αυτές μπορείς να κρατήσεις αυτά που θες εσύ, και το παζλ που θα σχηματίσεις να το κοιτάς μέσα από τις αναμνήσεις σου -καλές και κακές-, τους ανθρώπους που έμειναν, τους ανθρώπους που έφυγαν, τις επιτυχίες σου, τις αποτυχίες σου, τις στιγμές που θεωρείς σημαντικές, τις μεγαλύτερες αποφάσεις σου, τις φορές που πληγώθηκες και τις φορές που κατάφερες να ανακτήσεις ξανά τις δυνάμεις σου. Το παζλ αυτό λοιπόν που φτιάχνεις με τη πάροδο του χρόνου λέγεται ζωή. Είναι το μοναδικό πάζλ που είναι αδιάκοπο, και που κάθε κομμάτι του κρύβει ιστορίες. Δεν κρύβει όμως τυχαίες και ασήμαντες ιστορίες αλλά τις δικές σου, ασύγκριτες και μοναδικές ιστορίες. Όσο συνεχίζεις και δημιουργείς τα κομμάτια του παζλ, δημιουργείς βήμα-βήμα τον εαυτό σου και στο τέλος βλέπεις πως όσο δύσκολη κι αν νομίζεις ότι είναι η ζωή, όταν θα κοιτάξεις το παζλ που έχεις φτιάξει, θα καταλάβεις την πραγματική αξία της ζωής και των στιγμών που βιώνεις.
