Το σύνδρομο του υπερ-επιτεύγματος: Όταν το “περισσότερο” δεν είναι πάντα καλύτερο

Στην σημερινή εποχή που κυριαρχεί το “πιο γρήγορα, πιο πολλά” πολλοί νιώθουν ότι πρέπει να πετυχαίνουν συνεχώς για να αξίζουν. Η αδιάκοπη πίεση να κατακτήσουν περισσότερα μπορεί να τους εγκλωβίσει σε έναν αθέατο φαύλο κύκλο, γνωστό ως σύνδρομο του υπερ-επιτεύγματος, που υπονομεύει την ψυχική τους υγεία και αδειάζει τις αντοχές τους.

Το σύνδρομο αυτό δεν είναι απλώς μια φιλοδοξία για καλύτερα αποτελέσματα. Χαρακτηρίζεται από την ανάγκη για τελειομανία, την έντονη επιθυμία αναγνώρισης και τον φόβο αποτυχίας. Συχνά τα άτομα δυσκολεύονται να χαλαρώσουν και συγκρίνουν συνεχώς τον εαυτό τους με τους άλλους. Όσο περισσότερο προσπαθούν, τόσο συχνότερα νιώθουν άδεια, κουρασμένα και ανεπαρκή, ακόμη κι αν έχουν πετύχει όσα ονειρεύτηκαν.

Ωστόσο, δεν αποτελεί μια μη αναστρέψιμη κατάσταση. Το πρώτο βήμα για την αλλαγή είναι η επανεξέταση του τι πραγματικά έχει αξία για την ζωή τους και τα “γεμίζει”. Η επιτυχία δεν είναι μόνο όσα κατακτούν, αλλά και η αίσθηση ικανοποίησης που αντλούν από τη διαδικασία. Η επαναξιολόγηση των στόχων τους, με βάση τις δικές τους αξίες και όχι τις προσδοκίες άλλων, μπορεί να τους βοηθήσει να δουν την πορεία τους με νέα ματιά.

Εξίσου σημαντικό είναι να μάθουν να λένε “όχι” όταν χρειάζεται και να δίνουν στον εαυτό τους τον χώρο και τον χρόνο για να ξεκουραστεί. Η αποδοχή της μη τελειότητας δεν είναι ήττα – είναι ελευθερία. Η κατανόηση του ότι τα λάθη είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, μπορεί να βοηθήσει να αρθεί το βάρος του “κυνηγιού” της τελειότητας και να επιτρέψει στα άτομα να ζήσουν πιο αληθινά.

Αν το άγχος και η πίεση παραμένουν, η βοήθεια ενός ειδικού μπορεί να προσφέρει την κατάλληλη στήριξη για να την ανάκτηση αυτής της ισορροπίας. Η διεκδίκηση της επιτυχίας είναι σημαντική, αρκεί να μη γίνεται εις βάρος της ψυχικής υγείας. Η ζωή, άλλωστε, είναι περισσότερα από λίστες και στόχους.