Ξεκλειδώνοντας τον Έρωτα

Γράφει η Μαρία Τριγώνη

Ποια από όλες τις θύρες του έρωτα θα ξεκλειδώσουμε, άραγε, στη ζωή μας; Πρόκειται για
προσωπική επιλογή του ατόμου ή για την πραγμάτωση κάποιας αναπόδραστης συνάντησης, που
όρισε η Μοίρα; Ο έρωτας, ως ένα ατίθασο συναίσθημα που εγείρει το λιμβικό σύστημα του
εγκεφάλου, έρχεται κατακλυσμιαία να αναταράξει την υποτιθέμενη ισορροπία στη ζωή του
ανθρώπου. Γιατί, ποιος από εμάς απολαμβάνει στο ακέραιο μια συστηματοποιημένη
καθημερινότητα με συναισθήματα εγκλεισμένα σε κονσέρβες; Μπορεί η οργάνωση και η
εκλογίκευση των καταστάσεων να περιορίσει τυχόν αμφιβολίες και απρόοπτα συμβάντα, έχει,
όμως, τη δυναμική να μας απελευθερώσει από τα δεσμά των κοινωνικών “πρέπει”, ανατρέποντας
ολοκληρωτικά το σκεπτικό μας;
Την ανάγκη της προσωπικής ανανέωσης έρχεται να εξυπηρετήσει ο έρωτας ως παροδικό
συναίσθημα αλλά και ως μόνιμη διανοητική υπόθεση. Ο απροσδόκητος χαρακτήρας του σε
συνδυασμό με την κλιμακούμενη έντασή του, υποβάλλουν το άτομο σε μια διαδικασία
αλλεπάλληλων μεταβολών, δημιουργώντας τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την εκρίζωση
ανιαρών ή επίπονων στιγμάτων. Βλέποντας μέσα στον έρωτα, ακόμα κι αν τα ερεθίσματά του
προκαλούν μια υπερδιέγερση των υποδοχέων, που διαθέτουμε, και, αδράχνοντας τις ευκαιρίες,
που αναδύονται μέσα στη νέα πραγματικότητα, μπορούμε να συγκροτήσουμε έναν εαυτό πιο
αρτιμελή. Δεδομένου ότι ο άνθρωπος υποκύπτει σε πειρασμούς, είναι σημαντικό να επιλέγει με
αυτοβουλία εκείνες τις προκλήσεις, που θα ανακατευθύνουν τη ζωή του με τρόπο δημιουργικό και
επιδέξιο.
Ο έρωτας, ως επιθυμία, δεν απευθύνεται μόνο σε εφήμερες σαρκικές απολαύσεις, αλλά
αναδιοργανώνει τα κίνητρα, έτσι ώστε να ικανοποιούνται οι βαθύτατοι συναισθηματικοί στόχοι.
Κάθε άνθρωπος, πέρα από την έλλογη υπόστασή του, η οποία τον καθηλώνει σε ένα καθεστώς
απαγορεύσεων, κυβερνάται, παράλληλα, από χειμαρρώδεις συναισθηματικές ορμές, που
χαλαρώνουν τους ασφυκτικούς κλοιούς των κοινωνικών καταπιέσεων στους κόλπους μιας ερωτικής
συνεύρεσης. Το άτομο διαμέσου της σεξουαλικής επαφής βρίσκει τη δίοδο για την εκτόνωση
σαδιστικών ενστίκτων, με τρόπο που προσήκει στις κοινωνικές προδιαγραφές. Ο έρωτας διεγείρει
τους συναισθηματικούς κάλυκες, επιζητώντας μια ατελεύτητη κατάσταση συναισθηματικής
φόρτισης, που θρέφει το αίσθημα του ανικανοποίητου. Ο έρωτας αναμοχλεύει τα πάθη και την ίδια
στιγμή απορροφά την ενέργεια που αναβλύζει από τον πυρήνα τους. Είναι η κινητήριος δύναμη
που ωθεί τον άνθρωπο να εξερευνήσει νέα μονοπάτια, δοκιμάζοντας κάθε φορά τα όρια του σε ένα
βάθος που δεν μπορεί να τον πνίξει… Κι αυτό γιατί ο έρωτας σε ποτίζει με τόλμη και δύναμη!
Ο αυθεντικός έρωτας, ως μύχια προέκταση της ψυχής, αποβλέπει στη διαπροσωπική εγγύτητα, την
κατανόηση και την επικοινωνία. Η ανταπόκριση στο κάλεσμά του δε συνεπάγεται την προσωπική
υποδούλωση, μήτε την εκκίνηση ενός μοτίβου ανασφαλειών και απωθημένων. Πίσω από τα
παραθυρόφυλλα του έρωτα βρίσκεται μια δεξαμενή συναισθημάτων έτοιμη να λούσει με φως,
όποιον αποπειραθεί, να ζήσει αυτήν την εμπειρία, απλά και μόνο, χωρίς ενδοιασμούς.