Θυμός
Γράφει η Μαρία Αντωνάτου
Επιστροφή στην καθημερινότητα, αδέσμευτα χωρίς προβλήματα. Κυνηγάς την ηρεμία, άλλοτε την κερδίζεις άλλοτε την χάνεις, ενώ ο θυμός παραμονεύει ακόμα εκεί. Τον εξωτερικεύεις ενδεχομένως με ποικίλους τρόπους. Εργασιοθεραπεία, διασκέδαση εκτός ορίων, γυμναστική ή πιο δημιουργικά ας πούμε. Πράγματι έχεις αναγνωρίσει στον εαυτό σου ότι τα πας καλά, έχεις πετύχει αρκετά από όσα θες συναισθηματικά αυτήν την περίοδο. Απέχεις όσο μπορείς από εντάσεις, κάτι που κουράστηκες τα τελευταία χρόνια. Είσαι εντάξει ρε συ. Και εκεί που ξαφνικά ηρεμείς, εμφανίζεται ένα πρόσωπο τυχαίο, που είχες ξεχάσει το πόσο πολύ σε ξυπνάει συναισθηματικά και αφήνεσαι ξανά. Στην αρχή ίσως είσαι όντως σιωπηλός στην κατάσταση, μέχρι που η συνθήκη αλλάζει και μετατρέπεται σε ένα πλαίσιο που όποιος προλάβει πρόλαβε. Δε συγκρατείς τα λόγια σου, δεν συγκρατείς το μυαλό σου, τυπικά μία υστερία και ένα τρέμουλο. Δε γνωρίζω αν ανήκεις στην ομάδα ανθρώπων με ψυχοσωματικά, σίγουρα όμως θα γνωρίζεις ανθρώπους που ταλαιπωρούνται από αυτά. Ας πούμε ότι ισχύει το τελευταίο! Όχι δεν είναι κάτι που είναι δική σου υπόθεση. Αν γνωρίζεις τέτοια πρόσωπα, καλό είναι να μην επιδεινώνεις την κατάσταση με αρνητικά φορτισμένες μέρες. Γενικά δεν χρειάζεται τέτοια αύρα! Σεβάσου το σώμα του άλλου, σαν να ήταν δικό σου. Σεβάσου την φωνή που ουρλιάζει γιατί κάποιο λόγο θα έχει και ας μην έχει απόλυτα δίκιο. Δίκαιο είναι θεωρείς ένας ανθρώπινος οργανισμός να ξεσπάει με τέτοιες εντάσεις. Και αν σου πω ότι δεν είναι όλα θέμα διαχείρισης εαυτού; Τότε τι; Δε φταίει αυτός; Ας δίνουμε τόπο στην οργή, ας αφήνουμε τους εαυτούς μας να ουρλιάζουν γιατί ζούμε όλοι ζόρικα. Δεν είναι θέμα θυμού αλλά θέμα σεβασμού. Προσοχή όμως, φώναξε αλλά μην προκαλείς τα σώματα των γύρω σου να μιλάνε και αυτά γιατί η γλώσσα του σώματος τότε είναι που πονάει και δεν γρατζουνάει εσένα αλλά τον άνθρωπο απέναντι σου. Κάνε πίσω και δώσε στοργή και ασφάλεια και όχι ανησυχία, θυμό και νεύρα. Δεν κερδίζεις, και πιο συγκεκριμένα δεν κερδίζεις κανείς. Αν δεν σ ‘αρέσει να πονάς, μετονόμασε τον θυμό σου, και βρες τον εαυτό σου χωρίς να ξεφεύγει αυτός σε άλλους. Ο καθένας έχει τον θυμό του, εσύ τον δικό σου, επομένως όλα καλά. Κανείς δεν κλέβει κανέναν, και κανείς δεν πονάει όμως κανέναν. Αυτό είναι το κύριο ζήτημα!! Αναρωτήσου αν θέλεις, έχεις πονέσει από θυμό άλλου, έχεις πονέσει εσύ άλλον; Είναι ωραίο; Για πάμε!
