Προχωρώντας σε μίας νέα χρονιά ή σε ένα….. «νέο» Εγώ;

Γράφει η Μαρία Μουζάκη, Κοινωνιολόγος- Σύμβουλος, MSc, Υπ. διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Κάθε χρόνο, ο Δεκέμβρης μοιάζει να έχει ένα διττό πρόσωπο. Από τη μία κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι «κρύβει» μία προσδοκία, μία ευχάριστη αναμονή, που για κάποιους οφείλεται στο εορταστικό κλίμα και σε άλλους στις γνωστές αργίες, στην απαραίτητη ανάπαυλα/ανάσα από την καθημερινότητα. Δεν παύει βέβαια και για πολλούς συνανθρώπους μας να συνιστά μία στενάχωρη ή μία στρεσογόνα περίοδο.

Οι απώλειες είναι εντονότερες κατά την περίοδο των εορτών, όπως και το αίσθημα της μοναχικότητας. Μία μοναχικότητα που συχνά πηγάζει από εσωτερικούς παράγοντες, με την ευαλωτότητα να εντείνεται εξαιτίας άλλων εξωτερικών παραγόντων και κυρίως της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας που κυριαρχεί σε –παγκόσμιο- κοινωνικό επίπεδο. Μία ανασφάλεια που σε ατομικό επίπεδο εκφράζεται με τον έλεγχο της προόδου του ατόμου. Στόχοι, φίλοι, συγγενείς, σχέσεις, εργασία «επανατοποθετούνται» στη σκακιέρα της ζωής, με το άτομο να τσεκάρει την αξιολόγησή τους και ιδίως τη λειτουργικότητα και τη συναισθηματική κατάσταση του ιδίου σε αυτά. Είναι η ίδια εποχή που μία νέα λίστα φιλοδοξιών και στόχων σχεδιάζεται, δημιουργώντας ένα νέο αίσθημα εργατικότητας και προσμονής για τη νέα χρονιά. Είναι όμως έτσι; Αυτός ο έλεγχος και ο προγραμματισμός που ακολουθεί αντιπροσωπεύει την προσωπική μας εξέλιξη και ευτυχία ή μήπως έχουμε εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο ματαιότητας και ανταγωνισμού;

Προσωπικά θεωρώ ότι η αλλαγή δεν επέρχεται μέσα από τον έλεγχο. Η αλλαγή είναι μία πολυδιάστατη και πολυσύνθετη διαδικασία που προκύπτει μέσα από τη γνώση του ίδιου του εαυτού μας. Με αυτή την έννοια το να σβήνουμε και να τοποθετούμε εκ νέου πράγματα από τη λίστα δίχως να γνωρίζουμε το σκοπό της πράξης μας –ή αλλιώς την πορεία που επιθυμούμε να ακολουθήσουμε- είναι άτοπο. Είναι μία πράξη που μας επαναφέρει επί της ουσίας στο παρελθόν, διότι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής μας σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, δεν είναι άλλος από τον εαυτό μας. Αν υπάρχουν εξωτερικοί παράγοντες; Προφανώς και υπάρχουν, αλλά λειτουργούμε όλοι καλύτερα όταν γνωρίζουμε το ποιοι πραγματικά είμαστε, όταν δηλαδή έχουμε κατανοήσει τις δεξιότητες και τις ικανότητες μας, έχοντας ωστόσο αποδεχθεί και συμφιλιωθεί με τα αδύναμα στοιχεία του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας. Μία διαδικασία που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να θεωρηθεί ως κάτι εύκολο, μιας και προϋποθέτει το «βγάλσιμο» της μάσκας. Με λίγα λόγια, μας καλεί να έρθουμε σε επαφή με το «απογυμνωμένο» από ρόλους και υποχρεώσεις Εγώ μας, τον εσωτερικό μας εαυτό, ο οποίος μοιάζει να είναι ο πιο σκληρός κριτής μας.

Αυτός ακριβώς θα πρέπει να είναι και ο απολογισμός μας για το 2022. Τα σχέδια που είχαμε –κάποια από τα οποία υλοποιήσαμε, άλλα πάλι όχι- τα πρόσωπα που γνωρίσαμε, αλλά και χάσαμε και γενικότερα οι όποιες αποφάσεις πήραμε είναι όλα αυτά που μας έφεραν εδώ, συνθέτοντας τη σημερινή εικόνα μας και χτίζοντας μία νέα εικόνα του εαυτού μας, ένα νέο Εγώ. Αν δεν είχαν υπάρξει, αν δεν είχες βιώσει αυτά τα συναισθήματα δεν είχες γνωρίσει τις δυνατότητες σου, δεν θα είχες πεισμώσει, δεν θα είχες εξελιχθείς. Θα ήσουν στάσιμος, δέσμιος των εσωτερικών σου φόβων και αδυναμιών.

Αυτή η λίστα που σχεδιάζεις για τη νέα χρονιά δεν είναι τίποτα καινούργιο από την ίδια σου την προσωπική εξέλιξη. Είναι κάποιοι από τους μακροπρόθεσμους στόχους σου που πλέον έχουν μετατραπεί σε βραχυπρόθεσμους, οδηγώντας σε ένα διαφορετικό, πιο μακρινό μονοπάτι, με καινούργιες προκλήσεις και δυσκολίες. Είναι εκείνες που θα σε «εξοπλίσουν» για να συνεχίσεις, ώστε να κατακτάς νέους στόχους, αποζητώντας την αυτοπραγμάτωσή σου, που περικλείει την ίδια την ευτυχία σου.

Το μοναδικό ζητούμενο που καλείσαι να απαντήσεις πριν γνωρίσεις το «νέο» σου Εγώ είναι το τι πραγματικά αποζητάς. Να ιεραρχήσεις αυτά τα πράγματα που έχουν πραγματική σημασία για σένα, δίχως να «φοβάσαι» το τι θα πουν για εσένα. Αυτή θα πρέπει να είναι και η λίστα σου. Μόνο γνωρίζοντας το τι θες και κατ’ επέκταση το ποιος είσαι, θα μπορέσεις να «απεγκλωβιστείς» από ένα συνεχές αγώνα επιβίωσης και επιβεβαίωσης και να γνωρίσεις το «νέο» σου Εαυτό, ο οποίος ήταν πάντα εκεί περιμένοντας να τον γνωρίσεις!