Πόσο ενδιαφερόμαστε τελικά για τους άλλους;

Γράφει η Κέλλυ Καρατζιά, τελειόφοιτη ψυχολογίας ΕΚΠΑ 

Στις μέρες μας σίγουρα έχουμε όλοι περισσότερες υποχρεώσεις, προβλήματα και άγχη. Ξοδεύουμε την περισσότερη ενέργεια μας εκεί, με αποτέλεσμα να μην δίνουμε την απαραίτητη σημασία στον άνθρωπο μας, είτε είναι ο σύντροφος μας, ο φίλος μας, η οικογένεια μας. Ο κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη να ακούσει ένα τι κάνεις; τι έχεις; να σε βοηθήσω, είμαι εγώ δίπλα σου και να το εννοεί. Και να κάνουμε και εμείς το ίδιο και να το εννοούμε επίσης. Αυτά τα στοιχεία είναι απαραίτητα για κάθε σχέση που υπάρχει στη ζωή μας, είναι βασικό ανθρώπινο εφόδιο η  ενσυναίσθηση. Το οποίο έχει εξαφανιστεί τα τελευταία χρόνια, γιατί όλοι “πνίγονται” στα δικά τους προβλήματα. Πόσο πιο ωραίο θα ήταν να αφιερώναμε λίγο από το χρόνο μας; Έχουμε χάσει όλοι λίγο από το ανθρώπινο στοιχείο μας, έχουμε επικεντρωθεί σε δευτερεύον κομμάτια, και έχει γίνει συνήθεια πλέον να μην δείχνουμε το ενδιαφέρον μας και να μην περιμένουμε να το δούμε και από τον άλλον. Πρέπει να γίνουμε όλοι λίγο πιο άνθρωποι, να μην κάνουμε τους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας να νιώθουνε μόνοι τους. Είναι άσχημο συναίσθημα να είσαι με έναν άνθρωπο και να νιώθεις μόνος. Οι άνθρωποι καλό θα ήταν να δυναμώσουν τη σχέση τους, να μάθουν τον τρόπο, ίσως με τη βοήθεια ενός ειδικού ή μόνοι τους μέσα από αρκετή συζήτηση. Ώστε να καταφέρει ο ένας να είναι δίπλα στον άλλον πραγματικά. Να μην νιώσει κανείς σε μια σχέση μόνος του.