Πληγές

Γράφει η Μαρία Αντωνάτου

Mπορούμε να μιλάμε ώρες….Από πληγές άλλο τίποτα! Πολλές, ποικιλόμορφες, με διαφορετικά χαρακτηριστικά η κάθε μια. Ένα όμως κοινό. Το εγώ μας! Πρέπει να πάρεις την κάθε μια να της σκαλίσεις, ίσως να κλάψεις για αυτήν, να την ξανά σκεφτείς…μέχρι ότου θα χαμογελάσεις ξανά και αυτό θα οφείλεται στην ύπαρξη της. Όχι γιατί είναι κάτι χαρούμενο αλλά γιατί κατάφερες να το ξεπεράσεις και πλέον να το αφήσεις ως ολοκληρωμένο ”κάτι” στο παρελθόν. Ναι, έχει και αυτή η ιστορία αρχή – μέση – τέλος. Εσένα θα θυμίζει η ιστορία αυτή, εσένα θα δείχνει. Πλέον δεν θα ντρέπεσαι για αυτήν, δεν θα την κρύβεις. Και που ξέρεις, αν αρχίζεις να την σκορπίζεις στους υπόλοιπους ανθρώπους τότε ίσως να βρει συνοδοιπόρους! Και με αυτόν τον τρόπο οι πληγές που κάποτε μας ταλαιπωρούσαν, που σπαταλούσαμε ώρες ατελείωτες να τις εξηγούμε, να τις εσωτερικεύουμε γίνονται απλά ένα ”κάτι”, όχι με την έννοια του αδιάφορου, αλλά αποτελούν την πλέον απόδειξη της εσωτερικής δύναμης που έχουμε μέσα μας. Εεε μπράβο μας λοιπόν!