Πάρε όσο χρόνο θες!

Γράφει η Μαρία Χαριτωμένη Αντωνάτου

Λένε τις χαρές μας πρέπει να τις ζούμε στο έπακρο. Μα οι χαρές συνοδεύονται από τις λύπες, ή και προηγούνται. Με τις στενάχωρες στιγμές της ζωής, όποιες και αν είναι αυτές τι κάνουμε όμως; Είναι φυσιολογικό να θέλουμε να περάσουν γρήγορα ώστε να ξανά χαμογελάσουμε σαν να μην τρέχει τίποτα; Όλα είναι κύκλος, θα έλεγε κάποιος. Όπως την χαρά σου που ξεκίνησες καινούργια δουλειά ή που βρήκες τον έρωτα σου θέλεις να την ζήσεις ολικά, χωρίς περιορισμούς,  έτσι μήπως θα ήταν καλό να κάνεις και με τα άσχημα νέα της ζωής σου; Άσε το χρόνο να δείξει, ότι είναι να δείξει. Μην ζορίζεις τον εαυτό σου να το ξεπεράσεις, να το ξεχάσεις για να χαμογελάσεις πάλι. Η ψυχή θα γαληνεύσει όταν το νιώσει η ίδια, όταν δηλαδή πενθήσεις τον λόγο που σε έκανε να νιώθεις έτσι. Και μιλάμε για πένθος ειδικά όταν αναφερόμαστε στις ανθρώπινες σχέσεις. Είναι ο πιο σημαντικός λόγος που μπορεί κάποιος να πληγωθεί. Και όταν οι σχέσεις που έχουμε αναπτύξει με τους άλλους διακόπτονται, τότε και αυτό είναι ένα είδος πένθους. Αν μη τι άλλο, οι άνθρωποι ζωντανοί οργανισμοί είμαστε, κάτι το οποίο αντιπροσωπεύεται και στις επικοινωνίες που αναπτύσσουμε. Ζήσε λοιπόν και εσύ όταν δεν είσαι καλά όλα τα στάδια. Κλάψε, φώναξε, θύμωσε, απομονώσου! Και αν ο χρόνος περάσει και είσαι ακόμα στα κάτω σου , τότε οι πραγματικοί άνθρωποι που σε αγαπάνε είναι οι πρώτοι που θα σε αναζητήσουν. Πάντως μην ζορίζεις τον εαυτό σου, πάρε όσο χρόνο θέλεις. Το χρωστάς στον εαυτό σου!!