Μήπως έχω μεγάλες απαιτήσεις από το παιδί μου;

Γράφει η Δήμητρα Ασημάκη, φιλόλογος και τελειόφοιτη φοιτήτρια Ψυχολογίας ΕΚΠΑ.

Η ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών είναι μία διαδικασία που
ανταμείβει τους γονείς, αλλά έχει σίγουρα προκλήσεις ειδικά για τους νέους
γονείς που έχουν επιπρόσθετο άγχος λόγω της έλλειψης προηγούμενης
εμπειρίας. Οι περισσότεροι γονείς θέλουν να είναι ευτυχισμένο το παιδί τους
και να του προσφέρουν όλα όσα μπορούν. Ωστόσο, μπορεί κάποιες φορές να
έχουν μεγάλες απαιτήσεις από αυτό, μία κατάσταση που προκαλεί στο παιδί
άγχος και πίεση.
Κάθε παιδί χρειάζεται να χαρεί την παιδική του ηλικία και να νιώσει την
ανεμελιά και ξεγνοιασιά που ταιριάζει σε αυτή την περίοδο της ζωής του.
Αυτό είναι δύσκολο να γίνει όταν δεν έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο και μετά
το σχολείο έχει διάφορες άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες και διάβασμα
μέχρι το βράδυ. Φυσικά είναι χρήσιμο να υπάρχουν τα χόμπι και βοηθούν το
παιδί να καλλιεργήσει δεξιότητες, να εκφραστεί και να εκτονώσει την
ενέργειά του. Ωστόσο, είναι συνετό το κάθε πράγμα να γίνεται με μέτρο, να
είναι με τη σύμφωνη γνώμη του παιδιού και να μην υπερβαίνει τις
δυνατότητές του.
Όταν ένα παιδί βιώνει έντονη πίεση και άγχος δυσκολεύεται συχνά να
αποδώσει με τις πραγματικές του ικανότητες και απογοητεύεται εν τέλει και
το ίδιο. Είναι σημαντικό να νιώσει αυτοπεποίθηση και πίστη στον εαυτό του
και στις δυνατότητές του. Μπορεί οι γονείς να έχουν στο μυαλό τους ένα
συγκεκριμένο «μονοπάτι» που θέλουν να ακολουθήσει το παιδί ή να
προσπαθούν, έστω και ασυνείδητα, να ικανοποιήσουν μέσω του παιδιού
δικές τους επιθυμίες που δεν κατάφεραν να εκπληρώσουν. Παρόλα αυτά, ο
καθένας χαράζει το δικό του δρόμο στη ζωή σύμφωνα με τις επιθυμίες του,
τις ικανότητες και τα ταλέντα του και αυτό είναι που μας κάνει πραγματικά
ευτυχισμένους.
Είναι λογικό οι γονείς να θέλουν το παιδί τους να προοδεύει και να εξελίσσει
τις ικανότητες και δεξιότητές του. Αλλά θα πρέπει να διαχωρίσουμε αυτή την
επιθυμία που είναι εύλογη και συνετή, από την ανάγκη για τελειότητα και
υπεροχή σε κάθε τι που κάνει το παιδί. Αυτό δημιουργεί μη ρεαλιστικά
πρότυπα και το παιδί πιθανώς να αποτύχει αν προσπαθήσει να ανταποκριθεί
σε αυτά. Αυτό με τη σειρά του θα δημιουργήσει στο παιδί την αίσθηση
ανεπάρκειας, που απορρέει από την έλλειψη επιβράβευσης από τους γονείς
και μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη αυτοπεποίθησης και δυσκολία λήψης
αποφάσεων.
Είναι λοιπόν καίριας σημασίας οι γονείς να επιβραβεύουν το παιδί τους για
κάθε μικρό του κατόρθωμα, βοηθώντας το έτσι να «χτίσει» την
αυτοπεποίθησή του και εστιάζοντας περισσότερα στην προσπάθεια, παρά
στο αποτέλεσμα.

Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και έχει τις δικές του δυνατότητες, αδυναμίες,
μαθησιακό στυλ και ταλέντα. Βοηθώντας το να καλλιεργήσει αυτά και να
κάνει τα δικά του βήματα οι γονείς σίγουρα συμβάλλουν στη μελλοντική του
ευτυχία και αυτοπραγμάτωση στη ζωή.