Μην ξεχνάς τι ορίζει την ανθρώπινη φύση σου

Γράφει η Μαρία Αντωνάτου

Είναι η εποχή της σοβαρότητας μάλλον, αναρωτιόμουν εχθές το απόγευμα. Μπαίνω στο μετρό, όλοι στο κινητό τους. Κι εγώ μαζί! Δεν κοιτάει κανένας κάτι άλλο πέρα από την οθόνη. Ο κόσμος φαίνεται κουρασμένος 8-9 το πρωί ενώ πηγαίνει στην εργασία του. Και πάλι αναρωτιέμαι, αν πηγαίνει εξαντλημένος, πώς γυρνάει; Κανένας δεν χαρίζει ένα χαμόγελο, κανένας δεν δίνει την προτεραιότητα σε κανέναν. Και ενώ συμβαίνει αυτό το χάος, όπου άγνωστοι μεταξύ αγνώστων μοιράζονται για λίγες ώρες τον ίδιο χώρο του μετρό, θα χτυπήσει  ένα τηλέφωνο και ο απέναντι μου  θα χαμογελάσει ξαφνικά. Και εκεί καταλαβαίνεις ότι ο κάθε άνθρωπος εκεί μέσα όντως μπορεί να χαμογελάσει, αρκεί μάλλον να χτυπήσει το τηλέφωνο… Και γιατί να μην χαρίζουμε το χαμόγελο μας σε όλους ανεξαιρέτως;  Οι ειδικοί ψυχικής υγείας και η θετική ψυχολογία υποστηρίζει πως οι άνθρωποι νιώθουμε καλύτερα όταν μπορούμε να εξωτερικεύσουμε με τις εκφράσεις του σώματος μας όμορφα συναισθήματα. Ένα χαμόγελο την Δευτέρα, ένα δείξιμο του χεριού την Τρίτη, ότι δηλαδή δίνουμε στον από πίσω μας προτεραιότητα, την Τετάρτη να σηκωθούμε από το κάθισμα του βαγονιού ώστε να την προσφέρουμε, όχι απαραίτητα σε άτομο μεγάλης ηλικίας, αλλά και σε έναν συνομήλικο μας. Δεν χρειάζεται να κάνουμε διακρίσεις και σε αυτό. Μοιράζοντας ένα χαμόγελο και κάνοντας μία καλή πράξη σε μία εποχή που όλη η κοινωνία είναι σα να πενθεί βοηθάμε τόσο την ψυχολογία μας ώστε να αντέξει την καθημερινή βία που υπάρχει,  ενώ ταυτόχρονα υπενθυμίζουμε τόσο στον εαυτό μας όσο και στους γύρω μας την ανθρώπινη πλευρά της ζωής, κάτι που απουσιάζει. Έτσι θα ακουστεί ένα ευχαριστώ μέσα στο μετρό από έναν άνθρωπο, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα γνώριζες την φωνή του. Και ίσως αυτό να φέρει μία κουβέντα που οικειοθελώς πλέον την κάνεις. Η κοινωνικοποίηση ούτως ή άλλως είναι υπάρχουσα στην φύση του ανθρώπου, ενώ η κοινωνική ψυχολογία επιμένει ότι η κοινωνική ζωή προσφέρει καλύτερο επίπεδο ζωής. Και αν δεν πρόλαβες σήμερα, αύριο μέρα είναι! Σκέψου το…