Κλείνοντας τα μάτια στην κακοποίηση
Γράφει η Θάλεια Ταγάρα
Χιλιάδες έρευνες και κινήματα κατακρίνουν τη βία εναντίων των γυναικών δικαίως και υποστηρίζουν τις γυναίκες που έχουν πέσει θύματα βίας. Δεν φαίνεται να συμβαίνει το ίδιο με τα θύματα του αντρικού φίλου. Όταν πρόκειται για υπόθεση που το θύμα είναι άντρας, είμαστε πιο σκληροί και δύσκολα κατανοούμε τη θέση που βρίσκεται και τους λόγους που δεν προβαίνει σε κάποια περαιτέρω πράξη.
Η κακοποίηση των αντρών συμβαίνει πολύ συχνά και είναι ίσης σημασίας και άξια προσοχής με των γυναικών. Η συναισθηματική κακοποίηση περιλαμβάνει τόσο πράξεις όσο και λέξεις με σκοπό να μειώσει το άτομο που βρίσκεται στην άλλη πλευρά, ενώ πολλές φορές του δημιουργεί το αίσθημα ότι είναι υπεύθυνο για αυτά που του συμβαίνουν και του αξίζει τέτοια αντιμετώπιση. Συνήθως τα χαρακτηριστικά της συναισθηματικής κακοποίησης προς τους άντρες είναι οι φωνές, ο εξευτελισμός, η αντιμετώπισή τους ως παιδιά ή υπηρέτες, οι προσβολές και σιγά-σιγά η ώθηση της απομόνωσης από τον κοινωνικό τους περίγυρο και τις κοινωνικές τους σχέσεις. Ακόμη υπάρχει περίπτωση να τους τραυματίσουν και σωματικά, συνήθως πετώντας πράγματα.
Ακόμη, η ίδια η κοινωνία και τα στερεότυπα είναι έτσι διαμορφωμένα που ένας άντρας θα μιλήσει και θα παραδεχτεί ότι βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση πιο δύσκολα. Αυτό συμβαίνει γιατί η γυναίκα με βάση τα παραπάνω θεωρείται πιο αδύναμη από τον άντρα και σε μια θέση που χρειάζεται περισσότερη βοήθεια. Για αυτό και συνήθως οι άνθρωποι είναι πιο δύσπιστοι και δεν ασχολούνται τόσο με υποθέσεις συναισθηματικής κακοποίησης που αφορούν το αντρικό φύλο.
Η ίδια η γυναίκα όταν καταλάβει ότι ο άντρας βγαίνει από τη ζώνη ασφαλείας και προχωρήσει στο να μιλήσει για τις καταστάσεις που βιώνει αρχίζει να παίζει με το μυαλό του και να τον απειλεί. Τον κατηγορεί ότι θα του πάρει την επιμέλεια των παιδιών, ότι θα υποστηρίξει η ίδια ότι είναι θύμα κακοποίησης, δίνει έμφαση και κατηγορεί το θύμα για την κακοποίηση που περνάει και τον κάνει να πιστεύει ότι είναι τρελός. Αυτά ωθούν τον άντρα στο να μη μιλάει τελικά για την κακοποίηση που βιώνει, να κλείνεται στον εαυτό του, να θεωρεί ότι αυτό που του συμβαίνει είναι φυσιολογικό κι ότι εκείνος ευθύνεται γι’ αυτή τη θέση.
Όπως οι γυναίκες, έτσι και οι άντρες συχνά επιλέγουν να συνεχίσουν με το άτομο που τους προκαλεί όλα τα παραπάνω. Αυτό συμβαίνει γιατί μπορεί στο μυαλό τους να έχουν δημιουργήσει ένα ιδεατό πρόσωπο για τον θύτη τους, να μη μπορούν να δεχτούν την άλλη πλευρά και να μένουν μαζί τους για να μη χάσουν τη σχέση που έχουν δημιουργήσει. Ακόμη είναι συχνό επειδή η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθηση του ατόμου που δέχεται την κακοποίηση μειώνονται να νιώθει μια εξάρτηση από τον θύτη, και πως δε θα μπορέσει να αγαπηθεί ξανά. Από φόβο λοιπόν συνήθως για το μέλλον και από απειλές που λαμβάνει συνεχώς είτε για τον ίδιο είτε για τα παιδιά -που μπορεί τυχόν να υπάρχουν- μπορεί να μην προβαίνει σε κάποια πράξη επίλυσης του θέματος.
Η συναισθηματική κακοποίηση είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά, όπως συμβαίνει συχνά να γυρνάμε την πλάτη μας και να μην ακούμε ή να μη βλέπουμε το άτομο που χρειάζεται βοήθεια. Όλοι μπορούμε να βρεθούμε σε μία τέτοια κατάσταση, για αυτό και πρέπει να
ακούμε και να βοηθάμε ουσιαστικά οποιονδήποτε το έχει ανάγκη απλά γιατί το χρειάζεται, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε άλλα στοιχεία.
