Καταθλιπτική προσαρμογή παιδιών κατά την επιστροφή στο σχολείο

Γράφει η Ελένη Γεροντίδη, φοιτήτρια Ψυχολογίας

Το άκουσμα της γνωστής φράσης ” επιστροφή στα θρανία΄΄ ηχεί για όλα τα παιδιά ως σίγουρα όχι και τόσο ευχάριστο. Αυτό το συναίσθημα είναι φυσιολογικό εντός ορίων, για κάποια όμως παιδία η επιστροφή ή και η πρώτη προσαρμογή στο σχολείο φαντάζεται ως ένας ακατόρθωτος άθλος. Κατά την διάρκεια έναρξης των σχολικών μαθημάτων, δεν είναι λίγες οι φορές που τα παιδιά εκδηλώνουν δυσπροσαρμοστική ή και καταθλιπτική συμπεριφορά.  Με τον όρο ‘δυσπροσαρμογή’ εννοούμε την δυσκολία προσέγγισης ενός νέου περιβάλλοντος ή προβλήματος και την εξεύρεση των κατάλληλων λύσεων. Η δυσκολία αυτή μπορεί να οδηγήσει στο ‘κλείδωμα΄ του ατόμου και στην απομόνωσή του από τους γύρω του. Πώς θα το καταλάβουν οι γονείς; Τα στοιχεία τα βρίσκουν στην συμπεριφορά του παιδιού. Η άρνηση μελέτης, η χαμηλή επίδοση, η γκρίνια και ο εκνευρισμός, το άγχος, η έλλειψη κινήτρου  για το σχολείο ή και για άλλες δραστηριότητες είναι μερικά από αυτά. Άλλα παιδιά σημειώνουν εκρήξεις θυμού , δυσκολία ύπνου, συγκέντρωσης και συχνή υπνηλία. Από που πηγάζει αυτή η συμπεριφορά; Σίγουρα το καθημερινό καταπιεστικό πρόγραμμα είναι κάτι που επιβαρύνει τα παιδία με επιπλέον υποχρεώσεις και που τους προκαλεί άγχος. Τα παιδία μέσα σε ένα συνεχόμενο πρόγραμμα  να ανταπεξέλθουν και να φανούν αντάξιοι των υποχρεώσεων τους μπορεί να απογοητεύονται και αποσύρονται με μια πρώτη ‘αποτυχία’. Το στρες και το άγχος των ίδιων των γονιών επηρεάζει την σχολική εξέλιξη του παιδιού. Τα παιδιά που δέχονται τις επιπλήξεις και την αυστηρότητα των γονιών στην σχολική επίδοση , τα σχολικά μαθήματα μεταμορφώνονται ως ένα είδος υποχρέωσης και ως μια ‘αγγαρεία΄. Ένας άλλος λόγος είναι τα παιδιά να αντιμετωπίζουν δυσκολίες συναναστροφής με τους συνομήλικούς τους . Μπορεί ένα παιδί να δυσκολεύεται να βρει κοινά σημεία επικοινωνίας με τους συμμαθητές του ή να στιγματίζεται λόγω διαφορετικής εμφάνισης (χρώμα δέρματος), πιστεύω (θρησκείας) ή και χαμηλής σχολικής επίδοσης. Σίγουρα το κάθε παιδί εκφράζεται με έναν δικό του διαφορετικό τρόπο. Μέλημα των γονιών είναι να προσπαθήσουν να έχουν συχνή επικοινωνία με τα παιδία τους ώστε τα τελευταία να λεκτικοποιούν τα συναισθήματά και προβλήματά τους. Επιπλέον, οι γονείς θα πρέπει να δίνουν χώρο στα παιδιά για πιθανές αποτυχίες στα σχολικά μαθήματα, αλλά και να αφήνουν ελεύθερο χρόνο να αποφορτίζονται από το βάρος των μαθημάτων. Η επικοινωνία επίσης με τους δασκάλους θα μπορούσε να βοηθήσει τους γονείς να κατανοήσουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα παιδία και να τα καταπολεμήσουν με λιγότερο άγχος. Το κλειδί θα λέγαμε εδώ είναι η επικοινωνία κάτι που ακόμη και στο τέλος της ημέρας, μετά την καταπιεστική μέρα εργασίας και σχολείου των γονιών και παιδιών αντίστοιχα, θα πρέπει να επιδιώκεται.