Και μετά τι; Όλα καλά

Γράφει η Μαρία Αντωνάτου

Πόσοι από εμάς έχουμε νευριάσει με άλλους ανθρώπους; Πόσοι από εμάς έχουμε μιλήσει για αυτούς τους ανθρώπους άσχημα, αναλύοντας την συμπεριφορά τους σαν να είμαστε ψυχολόγοι; Και έτσι καταλήγουμε άλλοτε να βρίσκουμε το προφίλ αυτών με πιθανότητες παίζοντας βέβαια, και άλλοτε μην καταλαβαίνοντας  πολλά.  Ένα από τα πράγματα που αρνούμαι να δεχθώ, να δικαιολογήσω και να καταλάβω είναι όταν ένα x άτομο προτιμάει να εκφράσει τις σκέψεις του, αρνητικές κυρίως, για ένα άλλο άτομο πίσω από την πλάτη του. Γιατί όχι μπροστά, σε κάποιο ήσυχο χώρο που μπορούν να συζητήσουν και να επιλύσουν ό,τι χρειάζεται; Τι προσφέρει το από πίσω που συνήθως το δεύτερο άτομο το μαθαίνει από τρίτα στόματα και σχεδόν ποτέ από το άτομο που τα είπε; Και εννοείται πως πρόκειται για λόγια που δεν έχουν καμία σημασία καθώς ο τρόπος που επέλεξε αυτός να τα πει δείχνει ένα περίεργο σκοπό. Μπορεί να ήθελε να προσβάλει και να δημιουργήσει σε τρίτους μία εικόνα περίεργη για το άτομο, ή να ήθελε να εκτονώσει τα νεύρα από κάτι άλλο ή τέλος απλά να περίμενε επιτέλους μία θέση εργασίας που πλέον μπορεί να επιδείξει την δύναμη και την εξουσία που κρύβει μέσα του. Μην στεναχωριέσαι εσύ όμως που τα λόγια υποτίθεται περιγράφουν εσένα. Αυτό δείχνει τον χαρακτήρα του ανθρώπου, καλώς ή κακώς.  Καλό θα είναι η παιδεία μας να μας έδινε την δυνατότητα να εκφραζόμαστε πάντα με τρόπο ευγενικό και κυρίως στα πρόσωπα που αναφερόμαστε και όχι σε τρίτα για να δείξουμε τα ”αρνητικά” των τριγύρω. Το μόνο που καταφέρνουμε να επιτύχουμε, φερόμενοι  με αυτόν τον τρόπο, είναι η κατάδειξη της ελλιπούς παιδείας που διαθέτουμε. Είναι καιρός ωρίμανσης. Υπάρχουμε όλοι, δεν χρειάζεται να τραβάμε την προσοχή ειδικά με τέτοιους τρόπους.