Η διαχρονική κοινωνία του “Είμαι καλά”
Γράφει η Μαρία Αντωνάτου
Σε ρωτάνε διαρκώς ”πώς είσαι;” και απαντάς ”καλά εσύ;”. Και ρωτάω. Στην πραγματικότητα δεν τον ενδιαφέρει πως είσαι, δεν ζει ότι ζεις και δεν χρειάζεται να μάθει κιόλας. Ζει την δική του ιστορία, εσύ έχεις γράψει άλλη. Λέμε ότι είμαστε καλά για να είμαστε καλά. Άνθρωποι και άνθρωποι μεταξύ μας. Και εμείς άλλος ένας…το κάθε κεφάλι, μια άλλη σκεπτική, μια άλλη προσέγγιση της ζωής. Άλλοι ταιριάζουμε κι άλλοι όχι. Άλλοι ανοιγόμαστε κι άλλοι όχι. Στο τέλος της ημέρας όμως η συνείδηση είναι προσωπική υπόθεση. Εσύ ξέρεις που τα πήγες καλά, τι έκανες λάθος και τι σωστό. Και εσύ το κρίνεις. Εγώ κρίνω για τον εαυτό μου περιμένοντας την άλλη μέρα να δω τι άλλο καλό ή κακό θα κάνω. Έτσι είναι η αλήθεια, για αυτό μην σκοτίζεσαι, λέγε ότι είσαι καλά γιατί αυτό είναι το υγιές κοινωνικά! Παίρνει δύναμη ο ένας από τον άλλον, φαντάζομαι!! Ή έχω μεγάλη φαντασία;