Η αγάπη στο σήμερα

Γράφει η Σίλια Κατσιγιάννη, επί πτυχίω φοιτήτρια ψυχολογίας στο ΕΚΠΑ.

Όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας νιώθουμε την ανάγκη ή την επιθυμία να βρούμε την αληθινή αγάπη, τον έναν και μοναδικό άνθρωπο που θα μας κάνει να νιώσουμε ξεχωριστοί και πρωτόγνωρα συναισθήματα και καταστάσεις. Εκείνο το οποίο δε μαθαίνουμε όμως από παιδιά είναι πως η ιδανική και τέλεια αγάπη υπάρχει μόνο στις ταινίες. Η αγάπη αυτή δεν υπάρχει σήμερα κυρίως για δύο λόγους. Αρχικά, κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, δε μπορούν ή δε θέλουν όλοι να νιώσουν τα ίδια η ακόμα και εάν τα νιώθουν δεν είναι εύκολο σε όλους να τα εκφράσουν, είτε με λόγια είτε με πράξεις. Γι’ αυτό το λόγο μπορεί κάποιοι να θεωρούν πως ο άλλος δεν τους είναι αρκετός, ή πως συμβαδίζουν τα συναισθήματα τους ή πως απλά δεν ταιριάζουν χωρίς να δίνουν παραπάνω ευκαιρία η μη δείχνοντας κατανόηση. Ο άλλος λόγος είναι πως στις μέρες μας η αγάπη δεν είναι ανιδιοτελής, εκτός και αν αναφερόμαστε σε εκείνη που έχει ο γονέας προς το παιδί του. Πλέον δεν αγαπάμε η δε διατηρούμε μια σοβαρή σχέση αν ο σύντροφος μας δε μας καλύπτει κάποιες ανάγκες κυρίως οικονομικές η δε μπορεί να ανταπεξέλθει μαζί μας στους έντονους ρυθμούς ζωής που έχει επιβάλλει η σύγχρονη κοινωνία μας. Εσύ έχεις αγαπήσει και αγαπηθεί; Αν ναι έχεις παρατηρήσει κοινά με την αγάπη μου είχαν οι παππούδες σου ή εκείνη που βλέπεις στον κινηματογράφο;