Για σένα

Γράφει η Μαρία Αντωνάτου

Αν τύχει να το διαβάσεις ειλικρινά θέλω να σκεφτείς γιατί δεν λες όσα νιώθεις.
Σίγουρα μπορεί να είχες μία δύσκολη ζωή, μία γεμάτη εγκατάλειψη και
διαστρέβλωση ή αντίθετα μία στρωμένη και υποτίθεται φυσιολογική ζωή που δεν
υφίστανται. Τα συναισθήματα τα εκφράζουμε για να ερχόμαστε πιο κοντά στους
ανθρώπους μας και να γνωρίζουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Το μοντέλο
του σκληρού, μοναχικού ανθρώπου πάντα ελκύει, θα συμφωνήσω, μα το μοντέλο
του αληθινού, όχι αυτού που λέει υποτίθεται τις σκληρές αλήθειες του για να
πληγώσει επειδή είναι πληγωμένος δεν εννοώ αυτουνού, εννοώ του τύπου που
εκφράζεται, δεν ντρέπεται να δείξει ευαισθησία, δεν φοβάται την αγάπη επειδή
πληγώθηκε από την ζωή. Το ζήτημα δεν είναι να ρισκάρεις μόνο στις εμπειρίες, είναι
να ρισκάρεις στους ανθρώπους. Γνωρίζεις τον εαυτό σου, από την χαρά από την
αγάπη και κυρίως από την ελπίδα. Παρεξηγούμε ανθρώπους κυρίως γιατί δεν έχουμε
καταλάβει πως σκέφτονται και πως κινούνται. Είναι δύσκολο να καταλάβεις όλα τα
χαρακτηριστικά, μα τα περισσότερα μπορείς. Αρκεί να το θες. Και ιδού, αν δεν θες
δεκτό. Αν όμως λες ότι θες, μα βρίσκεις 500 δικαιολογίες κατά του άλλου, τότε
φιλαράκι μου, που δεν είσαι φιλαράκι, φοβάσαι τον εαυτό σου. Θέλει κόπο, δεν είναι
ανεπανόρθωτο. Και αν σου έμαθαν άλλοι άνθρωποι ότι ζουν με τον φόβο, λυπάμαι
που σε απογοήτευσα γιατί προσωπικώς ζω με ελπίδα στα συναισθήματα και στις
ανθρώπινες σχέσεις. Μ’ αρέσει να κόβω και να ράβω, να προσέχω για να έχω, να
συζητώ για να μαθαίνω. Δεν τα ρίχνω στους άλλους, υπογραμμίζω τα δικά μου και
ειλικρινά δεν υπάρχει πιο ωραία διαδικασία για να μάθεις τον εαυτό σου. Το κάνω
για μένα, επειδή αγαπώ εμένα και αγαπώ τους άλλους και τα λάθη τους και τα καλά
τους. Και συγχωρώ, και ας πληγωθώ και ας προδοθώ. Δεν είναι κίνδυνος ή φόβος,
είναι ζωή και ελπίδα. Λυπάμαι πολύ αν δεν εκφράζεις και αν δεν τολμάς όσα θέλεις
για να μην ρίξεις το αποδεκτό σκληρό πρόσωπο που σε προστατεύει. Δες τον εαυτό
σου και θυμήσου το παιδί που ήσουν ή ήθελες να γίνεις, μην φοβηθείς τον εαυτό σου
και κυρίως μην φοβάσαι τους ανθρώπους. Αν τους παρεξηγείς, είναι θέμα σου, αν δεν
τους πιστεύεις είναι από φόβο. Και αυτοί από φόβο το κάνουν ίσως. Εσύ φοβάσαι
τον εαυτό σου ή ελπίζεις σε αυτόν;