Αποξένωση από την πραγματική ζωή

Γράφει η Αθανασία Καπνουλλά

Στις μέρες μας είναι αυταπόδεικτο ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να απομονώνονται από
τον πραγματικό κόσμο και να περνούν όλο και περισσότερο χρόνο μόνοι τους μπροστά από
μία οθόνη. Έχοντας συμβεί διάφορα στις ζωές όλων μας από δολοφονίες, πανδημίες μέχρι
πολέμους, εσώκλειστοι και ψυχικά αποξενωμένοι, έχουν μείνει κατάλοιπα από αυτές τις
καταστάσεις. Είναι απόλυτα λογικό να υπάρχει μία καχυποψία και ένας γενικότερος φόβος
απέναντι στο συνάνθρωπό μας. Το άτομο αναβιώνει και φέρνει στην επιφάνεια όποια
ψυχική ρωγμή υπήρχε προηγουμένως. Καθώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύζουν
την καθημερινότητά μας, το άτομο επιδιώκει να περνά περισσότερο χρόνο μόνο του,
μακριά από δικούς του ανθρώπους και επικοινωνώντας διαδικτυακά με αγνώστους από τα
σόσιαλ μίντια. Δεν νιώθει οικεία με τους κοντινούς του, η εμπιστοσύνη απέναντί τους έχει
χαθεί και η μόνη διέξοδος είναι το διαδίκτυο. Μυείται σε αυτό το χώρο, τον απρόσωπο και
ψεύτικο όπου ο καθένας λέει και προβάλλει ότι θέλει. Ζει μία φανταστική ζωή, έχοντας την
πεποίθηση ότι ο πραγματικός κόσμος τον έχει απορρίψει. Υπάρχει πιθανότητα να
δημιουργήσει επίπλαστες σχέσεις χωρίς φυσικά κανένα αποτέλεσμα και να του
προκαλέσουν ψυχικές πληγές στις ήδη υπάρχουσες. Ως απότοκο είναι να δημιουργούνται
συναισθήματα λύπης, απογοήτευσης για τα πάντα και έτσι το άτομο να οδηγείται σιγά σιγά
στο στάδιο της κατάθλιψης. Είναι μία κατάσταση που εν δυνάμει όλοι μπορούμε να
φτάσουμε, αλλά το σημαντικότερο είναι η προσπάθεια αποφυγής αυτής. Με πίστη και
αισιοδοξία αλλά φυσικά και εμπιστοσύνη στους κατάλληλους, ο άνθρωπος μπορεί να
καταφέρει τα πάντα και να ξεκινήσει μία νέα αρχή, μία ΝΕΑ ΖΩΗ!