Το τραύμα σε ιατρικά πλαίσια
Επιμέλεια Γεώργιος Φλώρου, φοιτητής ψυχολογίας
Κάποιες φορές το τραύμα εμφανίζεται σε πλαίσια που το αναγνωρίζουμε εύκολα όπως, σε φυσικές καταστροφές ή μια τοξική σχέση. Άλλες όμως μπορεί να το βιώσουμε σε μέρη όπου πάμε για να γίνουμε καλύτερα, όπως νοσοκομεία, γραφεία γιατρών και στα επείγοντα.
Τι συμβαίνει όμως όταν αυτά που υποτίθεται πρέπει να σε βοηθήσουν σου προκαλούν τραύμα αντί αυτού; Για τους ανθρώπους που το έχουν βιώσει μπορεί να δημιουργηθούν πολλά αντιφατικά συναισθήματα. Μια διαδικασία που έχει στόχο να τους σώσει τη ζωή ίσως τους προκαλεί σύγχυση ή άγχος.
Το φάσμα του τραύματος σε ιατρικά πλαίσια είναι ευρύ, κάτι που σημαίνει πως υπάρχουν διαφορετικές ιστορίες και οπτικές από όποιον τον βιώνει. Για παράδειγμα τραύμα θα μπορούσε να προκληθεί από οποιαδήποτε ασθένεια είναι απειλητική για τη ζωή.
Tips για το πως να ρυθμίσετε το iPhone του παιδιού σας βήμα – βήμα
Έχετε κάνει όλες τις σκέψεις για το αν θα πάρετε στο παιδί σας iPhone και αποφασίσατε να το διακινδυνεύσετε. Και τώρα? Υπάρχουν τόσα πολλά να καταλάβετε, από το Safari έως το iMessage, για να μην αναφέρουμε την Άγρια Δύση του App Store, όπου τα παιδιά έχουν πρόσβαση σε όλα, από το Candy Crush έως το Tinder. Πώς μπορείτε να τα κρατήσετε ασφαλή, χωρίς προβλήματα και μακριά από ακατάλληλο περιεχόμενο;
Τα καλά νέα είναι ότι οι ρυθμίσεις χρόνου οθόνης (Screen Time) της Apple σάς επιτρέπουν να διαχειρίζεστε πολλά από αυτά τα ζητήματα - και είναι κατευθείαν στο τηλέφωνό σας. Αυτοί οι γονικοί έλεγχοι σάς επιτρέπουν να αποκλείσετε ή να περιορίσετε την πρόσβαση σε εφαρμογές, να απενεργοποιήσετε το τηλέφωνο σε συγκεκριμένες ώρες και άλλα. Αν και καμία τεχνολογική λύση δεν μπορεί ποτέ να αντικαταστήσει τη συζήτηση που πρέπει να κάνουμε με τα παιδιά μας σχετικά με την υπεύθυνη χρήση συσκευών και των social media, ο χρόνος οθόνης μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο εκκίνησης για να συζητήσετε με τα παιδιά σας για την χρήση που κάνουν και να σας βοηθήσει να ορίσετε όρια που ταιριάζουν στην οικογένειά σας. Σε αυτό το άρθρο θα σας καθοδηγήσουμε στις βασικές ερωτήσεις που έχουν οι γονείς σχετικά με τη διαχείριση των iPhone των παιδιών τους και θα σας εξηγήσουμε πώς να το κάνετε, βήμα προς βήμα.
Διαταραχές διάθεσης και κορίτσια στην εφηβεία
Επιμέλεια Σταματία Καραγιάννη, φοιτήτρια Ψυχολογίας
Το άγχος και η κατάθλιψη παρατηρούνται και στα δύο φύλα, με τα κορίτσια, όμως, να εμφανίζουν υψηλότερο κίνδυνο από τα αγόρια, κατά την περίοδο της εφηβείας. Πριν από αυτή, η προδιάθεση για διαταραχές της διάθεσης είναι ίδια και στα δύο φύλα. Στα μέσα της εφηβείας όμως, τα κορίτσια έχουν παραπάνω από διπλάσιες πιθανότητες να διαγνωσθούν με διαταραχή της διάθεσης.
Γιατί τόσο μεγάλη ανισότητα στις διαταραχές της διάθεσης; Γνωρίζουμε από μελέτες στον εγκέφαλο ότι υπάρχουν διαφορές στον τρόπο που τα κορίτσια και τα αγόρια επεξεργάζονται τα συναισθηματικά ερεθίσματα. Ειδικότερα, τα κορίτσια ωριμάζουν γρηγορότερα από τα αγόρια, αναφορικά με την συναισθηματική τους αντίληψη, με επόμενο αυτή η ευαισθησία να καθιστά τα κορίτσια πιο ευάλωτα στην κατάθλιψη και το άγχος.
Πως να βοηθήσω το παιδί μου να γνωρίσει τον κόσμο;
Κάθε παιδί όσο μεγαλώνει, αναπτύσσει συνεχώς νέα γνωρίσματα στο χαρακτήρα του και διαπλάθει καθημερινά την προσωπικότητά του. Εκτός από τα χαρακτηριστικά που θα “γεμίσουν” περηφάνια κάθε γονέα όταν δει το παιδί του να τα έχει κατακτήσει όπως για παράδειγμα η ευγένεια ή ο σεβασμός, υπάρχουν και άλλα που πιθανώς να τον προβληματίσουν. Και όχι τόσο για την ύπαρξή τους, όσο για το πως θα βοηθήσει το παιδί του να τα αντιμετωπίσει.
Για να γίνουν πιο κατανοητά αυτά που λέμε, ας δούμε το παράδειγμα μιας μητέρας η οποία θεωρεί ότι η εξάχρονη κόρη της είναι ιδιαίτερα ανυπόμονη και δεν έχει καθόλου εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Περιγράφει το παιδί της σαν τελειομανή, ενώ επιρρίπτει ευθύνες και στην ίδια θεωρώντας πως παρέλειψε ορισμένα σημαντικά γονικά βήματα όσο το παιδί ήταν στη νηπιακή του ηλικία και τα οποία είναι πολύ δύσκολο να αναπληρωθούν. Ακολουθούν τα δικά της λόγια:
7 Μυστικά που θα αλλάξουν τη ζωή κάθε παιδιού και γονέα
Επιμέλεια Αλέξανδρος Διαματαρούλας – Ιωαννίδης, φοιτητής Ψυχολογίας
Οι περισσότερες οικογένειες διακρίνονται για ένα βασικό γνώρισμα, μια βασική αξία που διέπει όλα τους τα μέλη: την αγάπη. Ωστόσο όσο ακέραια και να είναι η αγάπη μέσα σε μια οικογένεια, δεν είναι λίγες οι φορές που ένας γονέας νιώθει ότι η κατάσταση με το νεαρό παιδί ή τα παιδιά του βγαίνει εκτός ελέγχου. Όποιο τέχνασμα προσπαθεί να εφαρμόσει, όποια επιβράβευση ή τιμωρία δοκιμάζει, ακόμα και μια συμβουλή που διάβασε σε ένα άρθρο στο διαδίκτυο, μοιάζουν να είναι όλα ανώφελα.
Πολύ συχνά όλοι οι άνθρωποι στη ζωή μας τείνουμε να μη δίνουμε βαρύτητα σε κάτι πολύ σημαντικό: στην απλότητα των πραγμάτων. Έτσι λοιπόν και ο κάθε γονέας χρειάζεται να εφοδιαστεί με ορισμένα απλά αλλά συνάμα αποτελεσματικά εργαλεία, ώστε να επικοινωνεί επιτυχώς με το παιδί του αλλά και με σεβασμό. Παρακάτω, σας παραθέτουμε επτά συμβουλές που θα επαναπροσδιορίσουν την οικογενειακή και γονική σας ταυτότητα:
Ανυπομονησία, τελειομανία, φόβος της αποτυχίας στα παιδιά
Γεώργιος Φλώρου, φοιτητής Ψυχολογίας
Μεταξύ των χαρισματικών παιδιών η τελειομανία, η έλλειψη υπομονής και ο φόβος της αποτυχίας είναι συχνά φαινόμενα. Τα παιδιά από το άγχος τους μπορεί να καταλήγουν να φωνάζουν και να μη μπορούν να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους και οι προσπάθειες των γονέων να τα ηρεμήσουν ίσως κάνουν την κατάσταση χειρότερη. Τι μπορεί λοιπόν να γίνει προκειμένου να βοηθηθούν τα παιδιά σε αυτή τη διαδικασία;
Η πρώτη λύση που έρχεται στο μυαλό είναι να μάθουν τα παιδιά να αγαπούν την ίδια τη διαδικασία, προκειμένου αυτή να μη τους δημιουργεί εκνευρισμό. Κάτι τέτοιο όμως είναι μάλλον δύσκολο και παράλογο να αναμένεται. Η ίδια η διαδικασία πολλές φορές μπορεί να είναι αρνητική, για παράδειγμα αν κάποιος ψάχνει τα γυαλιά του και δεν τα βρίσκει είναι λογικό να θυμώσει και δεν θα μπορεί να την “απολαύσει”.
Τί σημαίνει μια αυτοκτονία;
Γράφουν οι Πόλυ Κεφάλα και η Μίνα Κωστοπούλου Σε χρόνο λιγότερο του ενός λεπτού, ούτε κάθε 60 δευτερόλεπτα, ένας άνθρωπος κάπου στον κόσμο αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Η έσχατη "λύση" θα κριθεί εκείνη τη μοιραία στιγμή ως η μοναδική. Γυρισμός δεν θα υπάρξει, όμως ούτε και δικαίωση. Ούτε κάθαρση από όσα οδήγησαν στο τέλος. Το μόνο που θα μείνει είναι μια ανοικτή πληγή, ένα τραύμα -τραύμα για τους οικείους του αυτόχειρα, αλλά και τραύμα σε κάθε κοινωνία που δεν μπόρεσε να προλάβει, τραύμα στο συλλογικό ασυνείδητο.
Τι οδηγεί τον άνθρωπο στην αυτοκτονία; Ποια απελπισία κρύβεται πίσω από την απόφαση; Οι παράγοντες είναι περισσότεροι από όσους μπορούμε να μετρήσουμε με το νου. Η κατάθλιψη, οι συνθήκες της ζωής, τα βιώματα, στοιχεία της προσωπικότητας του ίδιου του ανθρώπου, κοινωνικοί, πολιτικοί παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν στην έσχατη "λύση".
• post-holiday blues •
Της Μίνας Κωστοπούλου
Οι διακοπές σιγα-σιγά τελειώνουν, οι πόλεις ξαναγεμίζουν, τα νησιά ηρεμούν, οι υποχρεώσεις επανέρχονται, τα σχολεία θα ανοίξουν, τα προγράμματα γεμίζουν, πιάνει και η ψύχρα λιγο-λίγο, τα σύννεφα εμφανίζονται, θα τελειώσουν και τα παγωτά...
Πολλές οι αλλαγές...Για πολλούς δεν είναι αυτονόητη μια ομαλή προσαρμογή στην καθημερινότητα μετά το καλοκαίρι.
Γιατί οι γονείς θυμώνουν με τα παιδιά τους;
Γράφει η Ιφιγένεια Κολιού, φοιτήτρια ψυχολογίας Είναι ευρέως αποδεκτό το γεγονός ότι οι ρυθμοί της καθημερινότητάς μας, έχουν αλλάξει στο μέγιστο, με τις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις να πληθαίνουν, με αποτέλεσμα φυσικά να μην μπορούμε πάντα να διαχειριστούμε τις καταστάσεις με την ίδια ψυχραιμία. Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με διαφορετικά ερεθίσματα, τα οποία μας προκαλούν νευρικότητα, είτε πρόκειται για κάποια προθεσμία στη δουλειά, είτε ο λόγος έγκειται στο πρόσωπο ενός συνάδελφου που δεν συμπαθούμε, είτε ένα οικογενειακό θέμα. Τα προβλήματα αυτά θέλοντας και μη, συνήθως τα μεταφέρουμε στο σπίτι, καθώς συνδέοντας τα ήδη υπάρχοντα ζητήματα με κάτι που θα κάνει το παιδί ή θα γκρινιάξει, μας οδηγεί στο να ξεσπάσουμε με θυμό. Πέρα από τις απαιτήσεις της καθημερινότητας των ενηλίκων, οι γονείς πρέπει να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες των παιδιών τους, δίνοντας τους τη φροντίδα που χρειάζεται για να ανατραφούν σωστά.